Odbiornik był przeznaczony do prowadzenia nasłuchów w relacji powietrze - ziemia. Wykorzystywany na poziomie niższych szczebli taktycznych, głównie jako wyposażenie pododdziałów piechoty i artylerii. Spotykany także jako element wyposażenia wozów dowódczo-sztabowych.
Odbiornik w pełni tranzystorowy, zastąpił wcześniejszy model R-870. Konstrukcyjnie i układowo bardzo podobny do radiostacji R-809M2. Wszedł na wyposażenie Wojska Polskiego w połowie lat 70-tych.
| Zakres częstotliwości | 100 - 149,975 MHz |
| Rodzaje emisji | modulacja amplitudy (AM) |
| Skok częstotliwości | przestrajanie skokowe co 25 kHz |
| Praca | bez poszukiwania i podstrajania zapewniona dzięki układom kwarcowej syntezy częstotliwości |
| Częstotliwość pośrednia | I p.cz – 15,8 do 15,875 MHz (zmienna); II p.cz. – 1,6 MHz |
| Czułość odbiornika | nie gorzej niż 6 μV |
| Zasilanie | z sieci 127 lub 220 V / 50 Hz; z sieci 110 V / 400 Hz; z dołączanego akumulatora Ni – Cd 12 V / 20 Ah lub z zewnętrznego zasilacza |
| Pobór prądu | 0,5 A z akumulatora 12 V |
| Waga | ok. 6 kg |
| Zakres temperatur | -30 do +50 °C |
| Obsługa | jeden żołnierz |
| Anteny | taśmowa do pracy w ruchu; dyskowo-stożkowa na składanym maszcie do pracy na postoju |
