Krótkofalowa lampowo-tranzystorowa radiostacja produkcji radzieckiej, weszła na wyposażenie Wojska Polskiego na początku lat 70-tych ub. wieku, jako następca radiostacji R-350M.
Przeznaczona była dla grup specjalnych, jednostek powietrznodesantowych i dywersyjnych a także dla szpiegów i zapewniała łączność na odległość do 1500 km na 16-metrowej antenie linkowej.
| Zakres częstotliwości | 2,5 - 15 MHz (nadajnik) 2 - 15,5 MHz (odbiornik) |
| Rodzaje pracy | telegrafia automatyczna i manualna odbiór także emisji AM i SSB |
| Skok częstotliwości | przestrajanie płynne, działki skali co 2; 5 i 10 kHz w zależności od podzakresu |
| Częstotliwość pośrednia | 690 kHz |
| Moc wyjściowa | 10 W (nadajnik) |
| Czułość odbiornika | nie gorzej niż 15 μV dla odbioru AM nie gorzej niż 5 μV dla odbioru telegrafii |
| Sterowanie | lokalne i zdalne poprzez linię telefoniczną i aparat polowy |
| Kalibrator | wbudowany kalibrator kwarcowy |
| Zasilanie | 4 akumulatory srebrowo-cynkowe 1,5 V / 5 Ah oraz zasilanie z zewnętrznego źródła 6 V |
| Pobór prądu | 8 A (przy nadawaniu) 3 A (przy odbiorze) |
| Waga | 15,5 kg (w pokrowcu desantowym) |
| Zakres temperatur | -30 do +50 °C |
