Typowa radziecka radiostacja "agenturalna" dla szpiegów i agentów działających na tyłach nieprzyjaciela. Przystosowana do automatycznego wysyłania za pomocą telegrafii krótkich zaszyfrowanych wiadomości składających się grup cyfrowych.

Wysyłaną wiadomość najpierw należało "wydziurkować" na specjalnej taśmie celuloidowej za pomocą odpowiedniego kodera a następnie umieścić w przystawce dekodującej i podłączyć do radiostacji. Wysłana w bardzo krótkim czasie wiadomość (prędkość transmisji 400 bodów) znacznie utrudniała nieprzyjacielowi przechwycenie transmisji i namierzenie położenia radiostacji. Radiostacja umożliwiała też nadawanie manulane za pomocą klasycznego klucza telegraficznego.

Odbiornik umożliwiał słuchowy odbiór zarówno sygnałów telegraficznych jak i telefonicznych (modulacja amplitudy i jednowstęgowa). Weszła na wyposażenie Wojska Polskiego pod koniec lat 60-tych. Radiostacja zbudowana w oparciu o elementy półprzewodnikowe i lampy subminiaturowe, w stopniu końcowym nadajnika lampa GU-19.