Ultrakrótkofalowy odbiornik produkcji radzieckiej, wszedł na wyposażenie Wojska Polskiego na początku lat 80-tych ub. wieku, jako gruntownie zmodernizowany następca odbiornika R-323.
Zbudowany jest wyłącznie na nowoczesnych krzemowych elementach półprzewodnikowych i układach scalonych. Po zamknięciu osłony przedniej i tylnej jest pełni hermetyczny, utrzymuje się na wodzie (pływa).
| Zakres częstotliwości | 20 - 100 MHz |
| Rodzaje emisji | modulacja amplitudy (AM) modulacja częstotliwości (FM) modulacja jednowstęgowa (SSB) telegrafia (CW) |
| Skok częstotliwości | przestrajanie płynne, rozdzielczość skali cyfrowej 1 kHz |
| Praca | bez poszukiwania i podstrajania zapewniona dzięki wbudowanemu częstościomierzowi cyfrowemu z kwarcowym generatorem wzorcowym oraz heterodynie o wysokiej stabilności |
| Czułość | nie gorzej niż 2 μV dla pracy fonicznej nie gorzej niż 1 μV dla pracy telegraficznej |
| Zasilanie | z wewnętrznych akumulatorów 12 V / 3,5 Ah; z zasilacza sieciowego 12 V lub z przetwornicy 24 / 12 V |
| Czas pracy | 5 godzin, przy sporadycznym włączaniu cyfrowej skali częstotliwości (na jednym komplecie akumulatorów) |
| Waga | ok. 20 kg |
| Zakres temperatur | -40 do + 50 °C |
