Radziecka radiostacja nasobna, zbudowana w oparciu o dyskretne elementy półprzewodnikowe i hybrydowe mikromoduły. Okazała się być awaryjną i ciężką w naprawach, głównie z uwagi na zastosowane mikromoduły hybrydowe, produkowane wyłącznie na potrzeby tej radiostacji, niemające zamienników w innych krajach RWPG.
Na wyposażenie Wojska Polskiego weszła w nielicznych egzemplarzach w latach 80-tych, głównie jako wyposażenie wynośne ruchomych stanowisk dowodzenia. Zestaw pasów nośnych umożliwiał jej zamocowanie na plecach lub na piesiach operatora, można ją było nosić przewieszoną przez ramię.
| Zakres częstotliwości | 37 - 51,950 MHz |
| Rodzaje modulacji | modulacja częstotliwości (FM) |
| Ustawianie częstotliwości | przełącznikami na płycie czołowej ze skokiem co 50 kHz |
| Formowanie częstotliwości | układ kwarcowej syntezy częstotliwości |
| Częstotliwość pośrednia | 11 MHz |
| Moc wyjściowa | 1 W (nadajnik) |
| Czułość odbiornika | nie gorzej niż 0,8 μV |
| Dewiacja nadajnika | 5 - 7 kHz |
| Próg czułości blokady szumów | między 1,5 a 3 μV |
| Zasilanie | akumulator gazoszczelny Ni-Cd 12 V / 1 Ah |
| Czas pracy | ok. 10 godzin przy stosunku czasu odbioru do nadawania jak 5:1 (na jednym akumulatorze) |
| Waga | ok. 3,5 kg |
| Zakres temperatur | -50 do +50 °C |
