Przenośna lampowa radiostacja UKF, będąca uproszczonym odpowiednikiem radiostacji R-106, używana na niższych szczeblach dowodzenia. Weszła do służby w ZSRR w 1950 roku. Była ostatnią seryjnie produkowaną radiostacją przenośną wojsk lądowych Układu Warszawskiego, wykorzystującą modulację amplitudy.
Produkowana także w Polsce w Zakładach w Dzierżoniowie do przełomu lat 50 i 60-tych ubiegłego wieku. W latach 60-tych masowo wycofywana ze służby i zastępowana radiostacjami typu R-126.
| Zakres częstotliwości | 48,65 - 51,35 MHz |
| Rodzaje emisji | modulacja amplitudy (AM) |
| Wybór częstotliwości | przełącznikiem mechanicznym przełączającym pojemności w generatorze LC, do dyspozycji było 10 kanałów co 300 kHz |
| Odbiornik | superreakcyjny |
| Moc wyjściowa | ok. 60 mW |
| Czułość odbiornika | 6 µV |
| Zasięg łączności | pomiędzy dwoma radiostacjami R-116 z antenami prętowymi 1,45 m w otwartym terenie: około 1 km; na antenach Kulikowa 0,95 m zasięg był około 2-krotnie mniejszy |
| Zastosowane lampy | 2Ż27P i 2P29P |
| Zasilanie | sucha bateria anodowo-żarzeniowa BANSS-18M |
| Czas pracy | ok. 15 h przy stosunku czasu odbioru do nadawania jak 1:3 (na jednej baterii) |
| Waga | ok. 4,5 kg (komplet roboczy) |
| Zakres temperatur pracy | od -40 do +50 °C |
