Polski pistolet maszynowy kalibru 9 mm, na nabój 9 × 18 mm Makarowa. Opracowany w latach 60. XX wieku przez prof. Piotra Wilniewczyca. Broń przeznaczona dla niektórych pododdziałów wojska, w tym załóg wozów bojowych, używana także przez jednostki Milicji.
Pistolet maszynowy wzór 1963 jest indywidualną bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta jest o odrzut zamka swobodnego z opóźnionym ruchem powrotnym. Broń strzela z zamka otwartego, zamek typu zewnętrznego nasuwa się na lufę i obejmuje ją w przednim położeniu. Jest to rozwiązane typowe dla pistoletów samopowtarzalnych, rzadko stosowane w pistoletach maszynowych. Pistolet wyposażony jest w mało wygodną metalową kolbę składaną, wysuwaną do tyłu, z rozkładaną stopką. Z przodu znajduje się rozkładany chwyt przedni.
Państwo | Polska |
Rodzaj broni | pistolet maszynowy |
Lata produkcji | 1964 - 1974 |
Egzemplarze | ok. 70 000 sztuk |
Kaliber | 9 mm |
Nabój | 9 × 18 mm Makarowa |
Długość | 333 mm (583 mm z kolbą rozłożoną) |
Długość lufy | 150 mm |
Masa | 1,6 - 2,0 kg |
Prędkość pocisku | 320 m/s |
Szybkostrzelność | 650 strz./min. |
Zasięg skuteczny | 150 m |