Radziecki karabinek automatyczny, zmodernizowana wersja karabinka AK. W 1949 roku do uzbrojenia Armii Radzieckiej przyjęto karabinek AK. W następnych latach produkowano kolejne wersje tego karabinku różniące się rodzajem komory zamkowej. Pierwsze serie posiadały komorę zamkową tłoczoną, później z powodu trudności z opanowaniem tej technologii przez zakłady w Iżewsku powstały dwa typy komór zamkowych frezowanych.

W 1956 roku rozpoczęto produkcję kolejnej wersji AK, oznaczonej jako AKM. Tym razem zmiany były większe i obejmowały: ponowne zastosowanie tłoczonej komory zamkowej, uproszczono sposób mocowania lufy w obsadzie (zamiast połączenia gwintowego zastosowano kołkowanie), łoże (dodano występy chwytne), pokrywę komory zamkowej (dodano trzy przetłoczenia zwiększające sztywność), mechanizm spustowy (dodano opóźniacz kurka zmniejszający rozrzut przy ogniu ciągłym), zmniejszenie masy suwadła, zastosowanie nowego bagnetu (6H3 lub 6H4), mechanizm powrotny, rurę i komorę gazową.